- ۱ نظر
- ۱۶ دی ۹۳ ، ۱۵:۵۸
استاد اخلاق میرزا اسماعیل دولابی پیش از وفات برای زندگی مومنانه ۱۵ دستورالعمل را ذکر میکند که به ترتیب درذیل آورده شده است.
1 .هر وقت در زندگیات گیری پیش آمد و راه بندان شد، بدان خدا کرده است؛ زود برو با او خلوت کن و بگو با من چه کار داشتی که راهم را بستی؟ هر کس گرفتار است، در واقع گرفتار یار است.
مداحی زیبا درباره پیاده روی اربعین - سیدامیرحسینی
دریافت
حجم: 9.35 مگابایت
اگه اجازه بدین اربعین بیام آقا
از نجف تا خود کرببلا برات میبارم
راهی کن منو آقا رو سیاه و داغونم
آبرومو باز بیا و بخر آبرو ندارم
مرحوم
آیتالله احمد مجتهدی تهرانی در دوران حیات خویش، ریاست علمی و مدیریت مدرسه علمیه
حاج ملا محمد جعفر را بر عهده داشت که اکنون به نام حوزه علمیه آیتالله مجتهدی
معروف است. کلام شیوا و لهجه دلنشین این استاد اخلاق همچنان در اذهان مردم تهران
باقی مانده است.
در این بخش داستانهایی را
با استناد به کتاب «آدابالطلاب» از آیتالله مجتهدی تهرانی نقل میکنیم:
یکصدمین سال تولد آیتالله محمدتقی بهجت با حضور فرزند ایشان در شیراز گرامی داشته شد و در این همایش برخی از مقامات معنوی آیتالله بهجت مورد اشاره قرار گرفت.
حجتالاسلام والمسلمین علی
بهجت یکشنبهشب در همایش «اکسیر عشق» اظهار داشت: ما در زندگی براساس قراردادها به سال معتقد هستیم،
اما در زندگی نفسها و دمها مهم است که هیچ نفسی از لحظه بعد خود آگاهی ندارد
وی ادامه داد: 50 یا
80 یا حتی 100 سال عمر توفیری ندارد که زمانی زندگی دائم آغاز کنیم و اگر بپرسند
چقدر در دنیا زندگی کردید شاید پاسخ دهیم که یک روز یا یک دم زیستیم
مؤمن، بنای دین خود را بر اساس رأی و نظر شخصی نمی گذارد؛ بلکه بر آنچه از پروردگارش رسیده، بنیان می نهد .یکی از پرسش هایی که بیشتر دربین جوانان مطرح است این پرسش است که چرا باید نماز خواند و فلسفه نماز خواندن چیست ؟
علت اصلی نماز خواندن ما تنها و تنها واجب بودن آن است؛ یعنی ما نماز را به جهت این که دستور خداوند و تکلیفی شرعی بر عهده ما است، به جا می آوریم؛
آنچه می خوانید خطابه ای است از معلم شهید دکتر علی شریعتی با عنوان «علی تنهاست». این خطابه که با توجه به شرایط اجتماعی سالهای پیش از انقلاب ایراد شده است، جلوه ای از تکاپوی فکری نسلی است که به «انقلاب اسلامی» می اندیشید و در عین حال بررسی تاریخی و ایدئولوژیکی است بر فراز مهمی از تاریخ اسلام. در روز میلاد امام المتقین به بازخوانی این خطابه می پردازیم و آمرزش و آرامش روح ناآرام مردی که لحظه ای از جستجوی «حقیقت ناب» فروگذار نبود را از خدای علی خواهانیم...
ابتدا از حضارِ محترم، خانمها و آقایان، باید عذر بخواهم به دلیل اینکه من در
مقامی ایستادهام که باید از علی سخن بگویم و این نهایت عَجز و شرمندگی است و علاوه بر آن، من یک سخنران یا خطیب نیستم، بلکه یک معلم
سادهام