شوق بندگی
دل نوشته هایی در مسیر بندگی
طبقه بندی موضوعی
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
دریافت
سخنان روشنگرانه و مهم علامه جوادی آملی درباره امر به معروف و نهی از منکر؛
باید تنفّر در چهره مردم نسبت به منکر دیده شود/ عامل به این فریضه باشیم تا جرات گناه در جامعه نباشد
امر به معروف این است که شخصی عالماً عامداً بدون هیچ عذری دارد گناه می‌کند و شخص آمر هم او را فرمان می‌دهد که باید این کار را بکنی جلوی گناه را بگیری و اگر نکرد دو معصیت کرد بنابراین اینکه می‌بینید در کتاب‌های فقهی امر به معروف را در پایان مسئله جهاد می‌نویسند و ادلّه او جداگانه است غیر از مسئله تعلیم جاهل است.
حضرت آیت الله جوادی آملی در درس اخلاق هفتگی خود که با حضور جمع کثیری از برادران و خواهران حوزوی و دانشگاهی, برگزار شد فرمودند: مستحضرید که امر به معروف و نهی از منکر بر همه ما واجب است
قاسم سلیمانی یکی از مشهورترین و محبوب‌ترین فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و به عنوان الگویی برای جوانان مسلمان انقلابی در منطقه و جهان شناخته می‌شود.
نوشتن درباره او که اواسط شهریور 1379 از سوی رهبر معظم انقلاب به عنوان دومین فرمانده نیروی قدس منصوب و در سال 1390 با ارتقاء درجه، چهاردهمین سرلشکر انقلاب شد، او که قدرت را می‌فهمد، حریفان را به خوبی می‌شناسد، اهل ریسک کردن است و بر خلاف برخی، کمتر با استخاره تصمیم می‌گیرد، سخت است.
شاید برای مخاطب، خواندن اینکه گاردین می‌گوید «حتی کسانی که سلیمانی را دوست ندارند، او را فردی باهوش می‌دانند» یا نگاه موسسه پژوهش‌های راهبردی «آمریکن اینترپرایز» که گفته است: «ژنرال سلیمانی یک عملگراست و در رویارویی با مشکلات تاکتیکی توانایی رهبری خود را ثابت کرده است»، تکراری باشد.
دانشجو بود…دنبال عشق و حال، خیلی مقید نبود، یعنی اهل خیلی کارها هم بود،
تو یخچال خونه ش مشروب هم میتونستی پیدا کنی….
از طرف دانشگاه اردو بردنشون قم…قرار شد با مرحوم آیت
الله بهجت(ره)هم دیدار داشته باشن..از این به بعد رو بذارید خود حمید براتون تعریف
کنه…
وقتی رسیدیم پیش آقای بهجت…بچه ها تک تک ورود میکردن و سلام میگفتن، آقای بهجت هم به همه سلامی میگفت و تعارف میکرد که وارد بشن…من چندبار خواستم سلام بگم…منتظر بودم آقای بهجت به من نگاهی بکنن…امااصلا صورتشون رو به سمت من برنمیگردوندن…درحالیکه بقیه رو خیلی تحویل میگرفتن…یه لحظه تو دلم گفتم:”"حمید،میگن این آقا از دل آدما هم میتونه خبر داشته باشه…
چه کنیم تا عصبانی نشویم؟ بخصوص برای زندگی خانوادگی بسیار مهم
است . بسیاری مبتلا به همسری بدزبان و فحاش هستند و ما داستانهای
زیادی در این مورد شنیده ایم .
مشهور است که کسی دنبال شیخ ابوالحسن خرقانی می گشت و از زنی سؤال کرد واو با تعابیر زشت به محل شیخ راهنماییش کرد. وقتی رسید دید شیخ با ددان انس دارد و آنها را رام کرده است و فهمید آن زن، همسر شیخ بوده و رام اخلاق الهی او نشده و شیخ ازین صبوری به مقامات رسیده ....گاه صبوری و تحمل نتایج عالی دارد. یا درهمین زمان خودمان ، شنیدم همسر مرحوم دولابی (پس از مرگ همسراول) در محل جلسات و درسهای اخلاقی به ایشان اهانت می کرد و مرحوم می خندید و واکنش نشان نمی داد ، امروزه توبه کرده و ادامه دهنده همان جلسات در خیابان دولت است و ...
بهترین پاسخ برای این
سؤال که چه فرقی بین رزق و روزی و پول وجود دارد؟ سخن گهربار حضرت اسد الله الغالب
علی بن ابیطالب علیه السلام است که در قالب وصیت به فرزند گرامی شان امام حسن
مجتبی (ع) بیان فرموده اند: «الرِّزْقُ رِزْقَانِ رِزْقٌ تَطْلُبُهُ وَ رِزْقٌ
یَطْلُبُکَ، فَإِنْ لَمْ تَأْتِهِ أَتَاکَ؛ حضرت می فرماید روزى دو گونه است: یکى
آن که تو آن را می جویى و دیگرى، آن که تو را می جوید و اگر تو نزد آن نروى او در
پى تو می آید» (نهج البلاغه، نامه ۳۱)
باید دانست که روزی و پول و درآمد تفاوت
دارد.
در حدیث قدسی خدا می فرماید:
مَن طَلَبَنی وَجَدَنی وَ مَن وَجَدَنی عَرَفَنی وَ مَن عَرَفَنی عَشَقَنی وَ مَن عَشَقَنی عَشَقتُهُ وَ مَن عَشَقتُهُ قَتَلتُهُ وَ مَن قَتَلتُهُ فَعَلی دِیَتُه وَ مَن عَلی دِیَتُه فانَا دِیَتُه
آن کس که مرا طلب کند، من را می یابد و آن کس که مرا یافت، من را می شناسد
و آن کس که مرا شناخت، من را دوست می دارد و آن کس که مرا دوست داشت، به من عشق می
ورزد و آن کس که به من عشق ورزید، من نیز به او عشق می ورزم و آن کس که من به او
عشق ورزیدم، او را می کشم و آن کس را که من بکشم، خونبهای او بر من واجب است و آن
کس که خونبهایش بر من واجب شد، پس خود من خونبهای او می باشم .
پاسخ: اباعبدالله کنیه حضرت
سیدالشهدا حسین بن علی علیه‌السلام است و کنیه به معنی نام بردن چیزی به کنایه و
اشاره است. و اینکه اشخاص را با کنیه یا لقب ذکر می‌کردند به علت احترام و
بزرگداشت طرف بود چون گفتن اسم باعث کوچک کردن اشخاص می‌گردید.
● نامگذاری اباعبدالله
کنیه امام
حسین علیه السلام را جد بزرگوارشان رسول خدا (ص) برای آن حضرت قرار داد چون آن
حضرت مطابق آیه «و ما ینطق عن الهوی ان هو الا وحی یوحی»، هرچه بگوید وحی از طرف خداست
می‌توان گفت که این کنیه هم از طرف خداست.
از سوم شعبان تا هشتم ذی الحجه که امام حسین(علیه السلام) از مکه به قصد کوفه عزیمت نمود بیش از چهار ماه در مکه اقامت داشتند. در این مدت، مردم گروه گروه با امام‌حسین(علیه السلام) تماس می‌گرفتند و ابراز وفاداری و حمایت می‌کردند.
در دهم رمضان نامه‌ای از سران و اعیان کوفه به امام
حسین (علیه السلام) رسید که در آن نامه از امام دعوت شده بود به کوفه
برود تا کوفیان به رهبری امام با یزید بجنگند
امام در پاسخ نامه‌های مکرر سران و مردم کوفه، مسلم بن عقیل (پسر عموی خود) را به کوفه فرستاد تا میزان صحت گفته کوفیان را به اطلاع امام برساند
گفته شده به وقت گفتن تکبیرةالاحرام دستها را به صورتى که روى دست به طرف قبله و پشت دست به سوى پشت سر باشد تا محاذى دو گوش بردارید.
اهل دل در معناى این عمل گفته اند:
تمام ما سوى اللّه را بر پشت دست بگذار و به قدرت و حول و قوه الهى از جاى بردار و از دل برکن و از جان ریشه کن نما، سپس تمام آنها را به پشت سر بریز؛ به نحوى که در مقابلت چیزى از ماسوا نماند و به خصوص با کمک گرفتن از حضرت دوست شیطان را در پشت سر با زنجیر نفى ابد به بند آر که نه در نماز و نه در غیر آن به تو دست پیدا نکند